از روی شونه های خسته من

پرنده های آرزو پریدن

گمون کنم آخر خط رسیدم

این همه گل دیدن و گل نچیدن?

غرور آدما زیاده اما 

دنیا نمی ارزه به دل شکستن

حیفه پرنده باشی و هنوزم

تنهای تنها گوشه ای نشستن

فاصله ها رو خط بزن که بازم

به کل عالم برسه صدامون

حیفه که خاطراتمون گم بشه

حیفه تموم شه عاشقی برامون

تموم روز و شب خدا می دونه

دلم یه ذره از دلت جدا نیس

اما بازم یکی تو قلبم میگه

شکست عشقی مال قصه ها نیس

هر چی که شادیه همش برا تو

هر چی که غم تو عالمه برا من

بیا که بعد از این نگم چرا تو؟...

بیا که بعد از این نگم چرا من? ...

رها هوشمندنژاد