از غم که چشم هاي تو لبريز مي شود

انگار فصل ها همه پاييز مي شود

وقتي که خنده مي کني و حرف مي زني

پاييز چون بهار دل انگيز مي شود

تلفيق چشم شير و غزال است چشم تو

چون با غرور و عشق گلاويز مي شود

جزسايه اي نماند ز من با طلوع عشق

آن نيز با غروب تو ناچيز مي شود

با عطر گيسوان تو در باد مثل گل

صد پاره باز جامه ي پرهيز مي شود

وانگاه روح شاعر من مثل قاصدک

در جستجوي دوست سبک خيز مي شود

با من بمان که بودن من با تو ممکن است

شاعر بدون عشق مگر نيز مي شود؟

برگرفته از دفتر شعر با ماهوت مخملي سينه سرخ ها 

www.garmaroodi.blogfa.com