دل توی دلم نباشد ای دوست
وقتی ز دلت جـــــــــــدا بیفتد
نگذار دلـــــــــــــم ز گیسوانت
واگشتــــــــه بــــه زیرپا بیفتد
ماتم که چــو از کفت رها شد
چون گردد یـــــــــــا کجا بیفتد؟
ترسم کــــه ز بند عشق عالی
در تیه جنـــــــــــــون رها بیفتد
این قرعه ی غم ز نـام مجنون
برگشته به نــــــــــام ما بیفتد
از معرکــــــــــــه ی بلا در آید
در معرکــــــــــــه ی بلا بیفتد
ماننده به برخــــــــــی اتفاقات
آهستـــــــه و بیصــــــدا بیفتد
یا عین فشـــــــــــار کارمندان
نا غافل و بی هـــــــــــوا بیفتد
در راه معـــــاش همچو ایشان
دستــــــی دستــــی ز پا بیفتد
چون بحث فســــــاد اقتصادی
در فـــاز سه نقطه ها.... بیفتد!
یا همچو سوالهـــــای مسکوت
در ورطــــه ی بی جوابی افتد!
□
ای شاعـــــر بی ثمر! چه گویی؟
اینقدر نگــــو چـــــــــــرا بیفتد؟
بگذار بیفتــــــــــــد و بمیــــــــرد
تا از سرش این هـــــــــــوا بیفتد
هی بر ســــر دل بزن دو دستی
تا منطق عقــــــل جــــــا بیفتد
در قافیه غَمض «عین»؟ هیهات!
کـــــــز حیّز اِنتفــــــــا(!) بیفتد!!