چه خبر داری بگو ، از خونه های قدیمی

کوچه های تنگ و باریگ دیوار های کاهگلی

چه خبر از اون همه مهر و وفا

کجا رفتن آدمای با صفا؟

سر کوچه غروب ها چه حالی داشت

دور هم جمع میشدن صفایی داشت

چپق های پر از دود ، همسایه های خوب خوب

حرفشون حرف حساب ، سرشون توی کتاب

قصه شون قصه عشق ، دلشون چه ذوقی داشت

قسم دروغ نبود ، ماست ها مثل دوغ نبود

سند و سفته نبود ، این همه غصه نبود

یه دونه تار سیبیل ضامنشون ، حالا چقد ارزش داره ریششون؟

قولشون مردونه بود ، کارشونو شر نبود

خیلی خوب بود اون روزا ، هیچ کسی بی خدا نبود

روضه های بی ریا ، حرفی از اکو نبود

ذاکرای با مرام ، نوحه شون سرود نبود

لباسای سادشون ، شلوارای راهراشون

عرقچین های خط خطی ، دمپاییشون نیکتا نبود

چادرهای سرشون ، روسری سفیدشون

لباسای گل گلی ، زلفشون پیدا نبود

دخترشون عروسشون ، عروسشون دخترشون

ساده و بی ریا بودن ، مادر شوهر بلا نبود

کتری های دود زده ، قوری های بند زده

چایی شون چه طعمی داشت ، قند و فشار خون نبود

کمی حوصله کن دیر نمیشه ، دل تو به این زودی پیر نمیشه

از این همه خاطره ها سیر نمیشه

عالم بچگی هم عالمی بود _

راستی نبود؟!؟