مادر غذایش را که هم زد سفره را چید
بابا سر ساعت به سمت کوچه پیچید

سارا تمام درس هایش را ورق زد
فردا معلم چیزی از آنها نپرسید

پاییز دلچسبی رقم میخورد اما
یک آن زمین دیوانه شد بی وقفه لرزید

درها بهم خوردند, گلدان ها شکستند
پلکی به هم زد زندگی, شیرازه پاشید

دیوار و سقف خانه تان طاقت نیاورد
سارا نخورده شام خود را, خسته خوابید

کم کم صدای ناله های سرد آوار
پر می شود در گوش های داغ خورشید

از هر کجای این زمین با چشم بسته
ویرانه های شهرتان را می توان دید

ایران من تا کی مصیبت تا کجا درد
روی گسل یا روی مین تا کی نخندید؟

از رودبارت تا اهر از بم به سر پل
هی جان شیرینت وطن صدباره لرزید

#پوریا_بیگی