کم کم زمستان می شوی با هاله ای تاریک
باید که برگردی از آن ره کوره ی باریک
 
پاییز را برگرد و با سرو و صنوبر باش
جشن حنابندان ِ جنگل را بگو تبریک !
 
برگرد فصل دیگری ... شاید خدا تاباند
خورشید باور را بر این تردید سمپاتیک
 
برگرد تا مرز سلحشوری پرچین ها
در سطرِ باران خورده از متنی دراماتیک
 
ابری ترین عصر خیابان های بی حس را
وقتی قدم می زد فلان معشوقه ی لائیک
 
من ماندم و مُشتی پر سیمرغ بی منزل
شاید به یغما رفته در سودایی و تملیک
 
برگرد ای مرغ اساطیری به شعر ... آری
اینجا کنام توست بی تردید و بی تشکیک
( رضا محمدصالحی )