این روزها به زخم تن ات فکر می کنم

بر لاله های پیرهن ات فکر می کنم

امشب چقدر مو به تن ام سیخ می شود

وقتی به پای اسب و تن ات فکر می کنم

زخمی به شاخ و برگ دل ام شعله می زند

وقتی به باغ یاسمن ات فکر می کنم

شن های دشت کرب و بلا صیحه می کشند

تا من به نرمی کفن ات فکر می کنم

سرمی دهد به بادیه ی کوفه ناله، نی

وقتی به رأس بی بدن ات فکر می کنم

جغرافیای زخم دل ام می شود وسیع

تا کوچه کوچه بر محن ات فکر می کنم

وقتی که خیمه خیمه به تاراج می روی

بر کودکان مویه زن ات فکر می کنم

خون از نگاه سرخ غزل هام می چکد

تا بر شقایق چمن ات فکر می کنم

ذهن و زبان شاعری ام گنگ می شود

آن شب که بر نیامدن ات فکر می کنم