کرکس گرفته جای شاهین را
کفتار ها حال خوشی دارند
رمّال ها معرکه شان گیراست
این روز ها فال خوشی دارند
 
دنیا چرا خالی شد از ایمان ؟
شاید خدای ضابطه خواب است
شاید نشسته جای حقّ ، اما
دنیا چرا لبریزِ خونابه است ؟
 
یک آسمان بغض فروخفته
یک پنجره که رو به فردا نیست
شاید شبی هم پرده ها افتاد !
آن سوی این دیوار غوغایی است
 
این سوی این دیوارها شهری است
جایی که تنها می توان دیدن
جایی که شاید حنجره زخمی است
یعنی سکوت و جای ترسیدن
 
یک صبح ، خورشید ِستم سوزی
از مشرق ِجغرافیای عشق
در طالع این شهر ِ بغض آلود
خواهد دمید از منتهای عشق
 
دریا فقط طوفان و وحشت نیست
گاهی فقط آرام و رویایی است
خواهد رسید از راه، مصباحی
آری همیشه تیره ، دنیا نیست !
( رضا محمدصالحی)