نوشتم خاطرات دفتر صد برگِ کاهی را
سرِ صف ایستادن های سرد صبحگاهی را

چه زیبا یکصدا یکدست آمین ها رها میشد
بغل میکرد آغوش فضا عطر الهی را

خیال انگیز بودم در سپیدی غوطه می خوردم
نمی فهمیدم اصلا معنی رنگ سیاهی را

شب است و آسمان در دید مردم ماه می کارد
گرفته عکس زیبای امین هم حوض ماهی را

همه مشغول از بر کردن اشعار پروینند
عبور ترسناک کاروان پادشاهی را

صدای وحشی تکرار جدول ضرب می پیچید
به خوردِ گوش ما دادند این خواهی نخواهی را

بهشتم زنگ انشا بود و فرداهای رنگارنگ
تصور کن خودت حالا تخیّل های واهی را

کتاب کهنه تاریخیِ ما حسّ گنگی داشت
نفهمیدیم هرگز آن زمان مشروطه خواهی را

حواسم زنگ آخر پرت بود و فکر میکردم
چگونه سر کنم دعوای سخت بین راهی را



#علی_اکبر_مقدم
فروردین ۹۷
فریمان.مشهد مقدس .