دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

غزل شطرنج

صف سربازها سراسیمه، ناگهان اسب و شاه می‌افتند
و «سیاهان» راه بسته به شاه، بین آن شاهراه می‌افتند

قلعه مانده است مات بین غبار، آخرین دیده‌بان خبر آورد
فیل‌ها پایکوب آمده‌اند، اسب‌ها پابه‌ماه می‌افتند

در شبیخون فاتحان بنگر، چون ملخ‌ها که بر مزارع چای
و سه سرباز مانده بر قلعه،غرق خون، بی‌کلاه می‌افتند

و کلاه وزیر، قاضی شد، آن وزیری که پشت معرکه دید
پیش رویش پیاده سربازان، یک‌به‌یک کینه‌خواه می‌افتند

آخر شاهنامه جای خودش، کاوه از کوه برنگشته هنوز
مهره‌ها مثل شاه ماربه‌دوش، بین شطرنج، راه می‌افتند

چشم‌ها مات صفحۀ شطرنج، و دلم در غروب آفریقاست
به کلاغان نامه‌بر، که به شهر،چون خطوطی سیاه می‌افتند

کودکان بین چاله‌ها مردند، کسی از یوسفان عزیز نشد
کاش یک شب به خواب می‌دیدند، گرگ‌ها هم به چاه می‌افتند

صف اول در آستین دارند مهره‌هایی که مارشان شده‌اند
صف دوم میان معرکه با اولین اشتباه می‌افتند

صفی از مهره‌های سوخته‌اند، پشت بر عرصه، گرم پیشروی!
مات هر سو به ضرب سیلی شاه، ناگهان بعد آه می‌افتند

مهره‌ها را به هم می آشوبم، با خودم بین گریه می‌گویم
کودکان مثل سیب سرخ آنجا به کدامین گناه می‌افتند؟

---

---

   تاریخ ارسال  :   1397/1/27 در ساعت : 19:8:51   |  تعداد مشاهده این شعر :  383

---

---