دریای سخن روزی اگر بی صدف افتد
دنیا به کفِ خارو خسِ روی کف افتد
 
امّید طرفداری خود را به که بستی
جایی که هوادارِ خودت بیطرف افتد
 
من نه، تو بگو لحظۀ طوفان چه کند نوح
وقتی که جگرگوشۀ او ناخلف افتد
 
چون کوک شده ساز تجاهل وسطِ شهر
آواز فروپاشی ما روی دف افتد
 
هر شعر شده تیر رها در شب تیره
امّید ندارم که یکی در هدف افتد
 
بدجور هوا ابری و من منتظرم تا ...
روی غزلم صاعقه ای از تلف افتد
 
#حسین_وفا