بادرود و عرض ادب ، دوست عزیزم جناب وفا
از دقّت و توجه شما به جزئیات بسیار ممنونم
نقد فنی شما را به جان پذیرایم و به بهانه ی پاسخ چند نکته ای را بیان می کنم
اول این که یکی از علایق بنده نزدیک کردن زبان رسمی به گفتگوی محاوره است و به همین دلیل پس از سرایش موازی پنج ، شش یا بیشتر برای هر بیت در آخر آن را که به گفتگوی عادی و متداول نزدیک تر است را انتخاب می کنم درست یاغلط جزء علایق بنده است و سعی می کنم زبان رسمی را هم حفظ نمایم ....«که شد» با «شده» از نظر کیفیت هجایی که شد درست تر و شده با اختیارات زبانی درست است (پس اشکال وزنی نیست)....در مورد «زودی» شکست واژه صورت نگرفته که عامیانه باشد یک نوع گفتار رسمی هست که کاربرد محاوره هم دارد و در ضمن احساسی تر و خودمانی تر می باشد...در مورد بیت سوم «هم» در هنگامی که ربط مزدوج قرار گیرد مفهوم موازی را می رساندمثل هم علی آمد هم رضا، به گمانم در این جا این اتّفاق نیفتاده و مصراعی که شما زحمت کشیدید ساختید هم از نظر احساس و هم از نظر زبانی نرمی و روانی خودش را از دست داده...در مورد رهایی برداشت های مختلفی می توان گرفت ولی از شعر بر می آید که عدم وابستگی با وارستگی انسان تناسب معنی داری می تواند داشته باشد که نتیجه اش شادی و سرور باطنی است
باز هم ممنونم از بذل توجه شما دوست بسیار خوبم و منتظر نقدهای چالشی دیگر از شما می مانم پاینده باشید و سلامت