سلام بر شاعر محترم .
شعر در نوع و ساختار خودش سالم و بی ایراد است.
شاعر به خوبی از پس ارائه ی پیام خود با رعایت میزانسن ادبیت اثر بر آمده است .
بگذریم که از این تعابیر در این درون مایه حافظه ی شعری و ادبی مخاطب کما بیش پر است
یعنی برای هر کدام از تصویر سازی هایی که در این اثر وجود دارد دهها مشابه می توان از دل ادبیات بیرون کشید و شاعر چون راه رفته و کوبیده شده ای را رفته است معمولا املایش نیز کمتر غلط دارد.
فقط حقیر به کاربرد دو قافیه در این شعر اشاره ای داشته باشم که به فهم من به ضرورت در محل قافیه قرار گرفته اند:
صبر در مصراع دوم و هژبر در بیت ماقبل آخر.
در خصوص صبر باید بگویم با مرگ چلچراغ خیلی از چیزها خاموش می شود حالا در این میانه چل چراغ صبر چرا ؟
هژبر به لحاظ معنایی در جایگاه قافیه درست و به جا بکار رفته است ؛ یعنی هژبر در معنای شیر در این مصراع کاملا بجاست. اما به نظر حقیر شاعر به ضرورت قافیه از این مترادف استفاده کرده است .
والله اعلم .

"راهِ گریز نیست از این وضعِ ناگزیر
از التزامِ زادن و از مردنِ به جبر"
سروده ی فاخری ست.
آفرینتان