يكي گويد كه چوپان است فرزند
يكي گويد كه دهقان است فرزند
يكي گويد كه او شغلي ندارد
هميشه در پي نان است فرزند
يكي‌شان هم خدايي راست گفته
كه در سنّ دبستان است فرزند
اگر پرسي كه فرزندت كجا است؟
همه گويند: ايران است فرزند

*
پس آقازاده‌ها را كيست بابا؟
زبانم لال، شايد نيست بابا!

مدير عامل آن كارخانه
رئيس گمركات مرز بانه
بزرگ كاسبان توي بازار
كه دارد شهرونديِ دوگانه
فلان دزد كلان اقتصادي
فلان جاروكش كل خزانه
نباشد هيچ يك فرزندي از ما
همه هستند كلاٌ توي خانه
*
پس آقازاده‌ها را كيست بابا؟
زبانم لال، شايد نيست بابا!

ندارم بچه‌اي در كار سيمان
ندارم بچه‌اي با رانت پنهان
ندارد بچه‌ام انواع ماشين
ندارد طفل من ارز فراوان
شكر، سيگار، دارو، گوشت، خودرو
نباشد بچه‌ام در هيچ سلطان
تمام بچه‌هايم نيز هستند
بدون شك همه از پاك دستان
*
پس آقازاده‌ها را كيست بابا؟
زبانم لال، شايد نيست بابا! 

«حسين شادمهر»