بسم الله الرحمن الرحیم

ای که از ماذنه ی نیزه تو قرآن خواندی  

بر کویر دلشان آیه ی باران خواندی



«چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

    آن شب قدر »1 که تو سوره ی رحمان خواندی 



خواهرت منظره ی عشق تماشا می کرد 

لَحَظاتی که اذان با تن عریان خواندی



سر گلدسته ی دست تو اذان ،اصغر گفت

به نمازی که  در آن معرکه ، میدان خواندی 



  نعش خورشید که در دشت به خون  غلطیده 

   خود بیاور ز چه پس خیل جوانان خواندی ؟!



تا ابد نام تو در مصحف دل ها جاریست

     ای که از ماذنه ی نیزه تو قرآن خواندی  

11/9/90

اراک



 

1- وامی از حافظ