با سلام مجدد خدمت شما دوست بزرگوار
شما بهتر از من می دانید اگر در یک فصیده یا مثنوی نارسایی کوچکی باشد چون اشعاری که در این دو قالب سروده می شوند ابیات زیادی دارند نارسایی های کوچک در کل کار پنهان می شوند و در بیشتر موارد قابل اغماض است . اما در رباعی ، که از نظر حجمی یک شعر کوچک اما از نظر مفهوم بلند است ،( مثل یک تابلو نقاشی کوچک اما چشمگیر و گویا) واژه های به کار برده شده ، کلمه به کلمه زیر ذره بین قرار می گیرد و اگر خدای نکرده عیبی در آن باشد با بزرگ نمایی بسیاری برجسته می شود
تشبیه انتخابی شما خطاب به آقا امام حسین ( شقایقا ) تشبیه جالبیست ولی می دانید که حضور کلمه ی شقایقا در وسط این مصراع بیشتر حالت حشو دارد تا خطاب به مخاطب مورد نظر ، بنا بر این به نظر من بهتر است تغییری بدهید
اما در مصراع انتخابی خودتان که فرمودید " وقتی که به نیزه ها سرت را دیدم " باز اشکال دیگری هست و آن ابن که سر امام حسین بر نیزه است نه بر نیزه ها ( گرچه می توانیم سر های همه ی شهدا را یکپارچه فرض کرده و همه را سر امام حسین تلقی کنیم و بگوییم " وقتی که به نیزه ها سرت را دیدم " ولی کمی دور از ذهن خواهد بود
< وقتی که سر ِ نیزه سرت را دیدم > یا <وقتی به سر ِ نیزه سرت را دیدم >
یا < چون بر افق نیزه سرت را دیدم > یا < هنگام که بر نیزه سرت را دیدم >
یا اگر می خواهید تشبیه انتخابی از دست نرود < وقتی که شقایق ِ سرت را دیدم >
..........اینها پیشنهاد های سردستانه و فوریست بنده معتقدم اگر شما به ذهن بلورین خودتان مراجعه کنید گزینه های بهتری را خواهید یافت
سربلند باشید
********
سلام
ممنون استاد گرانقدر . پیشنهاد های ارزنده و تحلیل دقیقی ارائه فرموده اید . من یکی از پیشنهادهای شما را جایگزین می کنم . واز لطف همیشگی که دارید خدا را شاکر واز شما سپاسگزارم