دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

پیک سپیده

خورشید در دو راهی ، با ماه ، چانه می زد// از پشت پلک های دنیا جوانه می زد// از بام آسمان با پای پیاده هر روز// می آمد و به شاخِ بید آشیانه می زد// با دست های گرمش با یک سبد محبت// سر به سرای مردم ، خانه به خانه می زد// می آمد و نگاهش در برکه ای پر از نور// پهلو به پیچ و تابِ نیلوفرانه می زد// گیسوی دختری را با شهرت غزلناز// با ساقه ی لطیفِ انگشت ، شانه می زد// با دوست می نشست و لبریز عشق می شد// سرشعله های شوقش تا بی کرانه می زد// دیروز از نبودش پیکی پُر از سپیده// می ریخت بر زمین و بر پیک ما نمی زد// ///مهنازمحمودی /// ۹۷/۸/۱۵

---

---

   تاریخ ارسال  :   1397/8/19 در ساعت : 3:5:28   |  تعداد مشاهده این شعر :  412

---

---