دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

قطار

با شال و کلاه پشمی در چله ی زمستان در ایستگاه قطاری ایستاده ام بس کولاک شداین دستهایم بشدت قندیل بستند وچه سوزی دارد! دستانی که از سرما به خواب عمیق فرو رفته باشند بادها می وزند و در گوشم اراجیف می بافند از حادثه ی سقوط برگها درختان مدام به خود لرزیدند سالهاست منتظرم منتظر سوت قطاری که از حرکت باز ایستاده است سوزن بان خواب آلود کنارفانوس روشن ریل به ریل غم می دوزدو درد سوزن میکند غافل از اینکه از واگن به واگن قطار بوی تعفن تنهایی می آید مسافران از ریاضت وخستگی به ستوه آمده اند وبه کما رفته اند من کجا هستم در وسط سیاهی ها کورسویی حتی از دور نمی بینم از روزنه های امیدو از چراغ برق خیابانها هیچ اثری نیست من که میدانم مقصد کجاست؟ سوزن بان! بیا وکاری کن نجاتم بده از این سردرگمی های گاه و بیگاه...... #قصه بکند

---

---

   تاریخ ارسال  :   1397/9/4 در ساعت : 1:49:30   |  تعداد مشاهده این شعر :  393

---

---