به به
عالی لذت بخش بود

با سلام
درود و دست مریزاد.
غزل قابل توجهی ست، به ویژه بیت آخر آن.

فقط یک نکته که ذکر آن شاید بی فایده نباشد؛ در زبان فارسی چند نوع ((ی)) داریم؛ (( ی)) نسبت، ((ی)) نکره ، ((ی)) مصدرساز، ((ی)) نشانه ی فعل ، ((ی)) تعجب) ((ی)) وحدت و ... ، اما نمی توان اینها را هم قافیه کرد، یا به عنوان ردیف در شعر به کار گرفت. در غزل شما، در برخی بیت ها ((ی)) نشانه ی فعل و در بیت های دیگر، ((ی)) مصدرساز است، و به گمانم محل اشکال.