شاید بیایی

وقتي كه دلواپس شدم شايد بيايي
خواركس و ناكس شدم شايد بيايي
وای از كوير شوره زار نا اميدي !
تا طعمه كركس شدم شايد بيايي 
داد از خزان دوري روي ات عزيزم!
روزیکه خاروخس شدم  شايد بيايي
برکنده شد بال و پرم از اشتياق ات
مرغی در این محبس شدم شايد بيايي
اي نازنين روزي كه با امواجی از غم
چون كف زدريا پس شدم شايد بيايي
می دانم این چشم انتظاری قسمتم بود
آواره ات از بس شدم شاید بیایی
من نوجوان بودم که در پایت نشستم
فرتوت و پیر و گس شدم شاید بیایی
معصومی از نام تو در هر واژه میگفت
چون شاعری نارس شدم شاید بیایی