پرهیز
حال خرابی داشتم ؟وضع غم انگیزی
مانند برگی زرد در یک صبح پائیزی
زیر پل خواجو نشستم روبه بوی  اب
نا قافل ازچشمم به دامانم می اویزی
با دیدن هر قامت و لبخند و تشبیهش
اتش به جانم  می زند افکار چنگیزی
بازار ائینه  فروشان پرشد از عکست
وقتی نشانی دادم  از یک ترک تبریزی
گفتند پشت  باغ عاشقهای سرگردان
مشغول کاری روی گزها  پسته می ریزی
گفتند  شعبانیه  در قم  نذر اقا داشت
سوهان حاجی وپسرها .نقل گشنیزی
درلابه لای جمعیت سرمست می رفتم
تاجمکران با حال واحوال دل انگیزی
سمت چپ گل دسته ی اول تو را دیدم
با چشمهایت گفتی از ان عشق یک چیزی
در ازدحام جمعیت چون قند در چائی
حل میشدم در آرزوی دست اویزی
فردا میان صحن ما بودیم و کفترها
با حال وروز موجهای مست لبریزی
عاقد رسید انجا که باید حرف دلرا زد
اما تو گفتی هم چنان درحال پرهیزی.