برگی از نیلوفر
در نگاهِ من و تو
صدرِ ایوانِ دلی هست که خلوت خواهد
و به نازِ همه ی اهلِ وفا
می دهد عشق به اندیشه ی دریائی ما
وز تهی سرشار است
پیچشِ چشمِ دلِ اهلِ ریا
و فریب است غُروری که مرا می بیند
تا بدانید که من
شُوری از زمزمه های گلِ بی پروایم  !



م جعفری