مدتی هست که خبری از شعرهای  بلند بالایش نیست ،محمد حسین انصاری نژاد را عرض می کنم، دقیقا یک ماه پیش بود که پیامکی ارسال کرد و خبر از کسالتش داد و تا الان که   گاه و گداری دلمان به پیامکها و تک بیتهای نابش هست که تسلی  خاطرما می شود

امروز صلاهّ ظهر دلم  باز به یاد مهربانیهایش  افتادم  و  فی البداهه رباعی زیر را برایش  ارسال کردم:

شاعر چه خبر؟!بگـو کـه خوبی، برخیز

فصل ِ سفر است و برف روبـی، برخیز

بــاران ِ شمال هـم بـدنـبـالـت هست

ای شاعر ِ قصه ی جنوبـی برخیز

 صدای ملکوتی قاری  قران  که از بلند گوهای اداره  پخش می شد ، ما را به استقبال اذان ظهر  و ضیافت الهی دعوت می کرد 

باز برایش نوشتم:

ظهر است ، نوای آیـه هـا می آید

آمیخته بـا گـلایـه هـا مـی آیــد

عطر نفست عزیز ، باور داری ؟

از "پشت ِ کتاب ِ سایه ها "می آید

------

دیر آمده ام اگر چه......خو می گیرم

با نام ِ قشنگت ،آبــرو مـی گیرم

در صحن  امام زاده هاشم هستم

بـا نـام ِ خـداونـد وضو مـی گیرم

----------------

چند تا از پیامک هایش را با هم می خوانیم

می خواستم که با تو کبوتر شوم نشد/ممکن نبود خواب و خیالی که داشتم

کاش همیشه در کودکی می ماندیم، تا بجای دلهایمان ، سر زانوهایمان زخمی می شد

سر به هم آورده دیدم برگ های غنچه را/اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد

-------------

امید وارم دوستان  در  لابلای دعاهای زلالشان مریضان را  و محمد  حسین عزیز را نیز فراموش نفرمایند تا با رفع کسالتشان ما را به میهمانی غزلهای  با طراوتشان بخوانند، انشا الله

زیر کامنتهای پر از مهر دوستان را خالی می گذارم تا خود محمد حسین عزیز  در یکی از همین روزها با سلامتی کامل و با دستان بهاریش  این احساسات زلال دوستانش را پاسخگو باشد.....به امید آنروز