قرارمان نبود که تو هم مسافر باشی
از امتداد کوچه بگذری و عابر باشی
 
قرارمان نبود بعد از این همه بی تابی
به جای انبساط، انهدام خاطر باشی
 
به گوش برکه بارها قسم دهی می مانی
و بعد مثل یک پرنده ی مهاجر باشی
 
رها شوی بنام رود در تنِ تنهایی
ترَک ترَک شکنجۀ زمین بایر باشی
 
هزار دین برای ماندنت به هم پیوستند
ولی تو انتخاب کرده ای که کافر باشی
 
ضریح غم کشیده ام به دور خود، اما حیف
نخواستی به بارگاه غصه زائر باشی

حسین وفا