"بيا و بگو دروغه"

اون زموناکه چشامون  ،  مي شدن  عاطفه بارون

يادته چقد قشنگ بود   ، دوريامون  ، ديدنامون

وقت ِ دوري تو دل  ِ ما  ، مجلس غصه خورون بود

وقت ديدار   ِ دوباره  ، همه جا شادي كنون بود

حالا اما ساكناي ِ  ،  شهر  ِدل سيا پوشيدن

آخه تو کوچه ي چشمات  ، رنگ ِ خوشحالی  نديدن

اونا مي گن هر كسي كه  ، مهره ي مهرشُ گم كرد

می پره رنگ نگاهش  ، سرخی دلش می شه زرد

انگاري که رفته باشه زيــر  ِ يه کپه اي از خاك

فورن از ياد و وجودش  ، شهر دل بايد بشه پاك

نكنه راس مي گن اونا  ، كه دل ِ تو هم شده زرد

باورم نمي شه اون آتيش داغ یهو بشه  سرد

نكنه چارشنبه سوري ،  از روي دلت پريدن

سرخي شُ ازش گرفتن ،  جاي اون زردي پاشيدن

بيا و نگين ِعشقُ   ، توي چشمات بدرخشون

دلامونُ باز دوباره   ،   به نواي نو برقصون

بيا و بگو دروغه  ،   بيا و بگو هموني

هموني كه تا هميشه  ،  با من و دلم مي موني

مريم روحاني 25/9/81