سنگتراز کوه
دنیا گرفتار خودش غرق تکرر بود
حتی  مدرنیزاسیونها  هم تحجر بود
در ظاهردنیا کمی رنگ ولعاب اما
در باطنش پنهان ترین بعد  تحیر بود
هر ذره درعمق وجودش صد صدامیشد
 بین سکوتی محض. دنیا در تکثر بود
انگار طفل نارسی در بطن هرپرسش
در انتظار زایش  و درد و تفکر بود
بیگانه ای در جمعیتهایی غبار الود
دنیا پر از تمجید و تمدید و تمسخربود
یا زیرپای دیگران له میشدی یا نه-
بر روی نعش مردگان کارت تکبر بود
من سبز بودم مردم دنیا همه ابی
این واقعیت  خارج ازحد تصور بود
یک روز اخر امد از پیش دلم رد شد
چشمان او چون کوه پراز برف و یخ  سر بود
راضی تر از هرلحظه ی دیگر فدا گشتم
اما کنار چشمه از این کشته ها پر  بود
خون می دوید این جا وانجا هرطرف برخاک
لبهای ما لبریز از ذکر وتشکر بود.