دیگر به لب ها آمده چندی است جان ها

آخر رسیده کاردها بر استخوان ها

ما را به پست و میز و دفتر می فروشند

مانند نان خشکه ای دنبال نان ها

کاری تر است از زخم تیر و جای ترکش

از سوی یاران خودی زخم زبان ها

باید ورق زد جنگ را سنگر به سنگر

دنبال ردّ پایی از آن پهلوان ها

ما نیستیم این ها که آن ها می نویسند

شرح غم ما نیستند این داستان ها

ای دست هاتان روی دست، ای قوم خاموش

دستی بجنبانید آی ای بی زبان ها

با دزدهای نیمه شب فرقی ندارند

در خواب شیرین اند وقتی پاسبان ها

من مرد تیر و ترکشم، کاری ندارم

با ژست روشنفکری این گفتمان ها

با این چپ و آن راست ما نسبت نداریم

نه آن این هاییم ما، نه آن آن ها

مائیم و قلبی سر بلند و سر به زیری

عمری به ما گفتند بی نام و نشان ها