دوباره شد سبب خیر تیر دشمن من

خطا گرفت و پراند آتشی به دامن من

یکی اگر برود صد هزار می روید

نگاه کن که گلستان شده ست مدفن من

یکی یکی همه عاشقان شهید شدند

که سایه سار بسازد درخت میهن من

ز پای جهد به این سادگی نمی افتم

شرار شمع کجا ،انعطاف آهن من ...

بدا به حال شما که ز نور می ترسید

خوشا به حال ضمیر همیشه «روشن» من

همین بس است برایم، همین که مظلومم

همین که از مو نازک تر است گردن من

همین که گردنتان را شکسته ام کافیست

چه باک اگر که به غارت برند جوشن من

چه خوب شد که نظر می کنم به وجهه الله

خوشا به حال ضمیر همیشه «روشن» من