موشحی تقدیم به جناب محمدعلی بهمنی به مناسبت میلاد استاد

م: مثلِ شعری که شروع‌ش گفتن از شاخِ نبات‌ست

ح: حقِّ مطلب را بگو که باقیات‌ُالصالحات‌ست

م: مارِ گیسویِ زلیخا در دواتِ مشقِ شعرت

د: دل به یوسف داد و خواند از او که معراجِ حیات‌ست

ع: عصرِ بیست و هفتمین روز از هزار و سیصد و عشق

ل: لحظهٔ آغازِ شعرِ عام و خاصِ کائنات‌ست

ی: یک شب از چشمِ تو پَر زد ماه و تا عرشِ خدا رفت

ب: با نگاهِ مهربانت چون قرین باغِ کُرات‌ست

ه: همّتِ عالیِ عشق‌ست از لبت خواندن ترانه

م: مرغِ مینا با سلام‌ت آشنا و در نجات‌ست

ن: نقشی از نامِ نکوی‌ت شد موشح تا بگویم:

ی: یادگارت التفاتی بر دلم از هر جهات‌ست

سیدمحمدرضالاهیجی