عاشقی ذره ذره  می بارید...نفس کوچه ها معطرشد

روی گلدسته ها اذان می ریخت ، زائری در افق شناور شد

چند متری جلوتر آمد و بعد...روبه روی سپیده زانو زد

در مقام رضا(ع) گرفت آرام، ناظرِ ایستگاهِ آخر شد

چشمهایش به سمت در چرخید ، با نگاهی غریب گفت آقا...

اشک او اتفاق شد ... تابید  ، صاف و ساده شبیه مرمر شد

 دست و پایش عجیب می لرزید ،حس او را کسی نمی فهمید...

گنبد زردو صحن گوهرشاد...، محو دارالشفای خاور شد

گفت آقا غریبه ام تنها  ، جان فرزندو ...مادرت زهرا...

لاعلاجم بدون تو بی شک ...سینه اش داغ دار و پر پر شد

سالگرد شهادت آقا...، پا برهنه نجیب و در یا زاد...

روبه دروازه های منبر ِ نور، دسته هایی  پر از کبوترشد

...

از غریبی ِ ضامن آهو...، چشم  هفت آسمان ترک برداشت

نم نمک قطره قطره می بارید ، چهره ی زندگی مکدرشد

چشمهای زمین  به سوز افتاد ، پشت افلاک ،از غمش خم شد

آنچه بر روزگار آمد از ...، فهم و اداراک ها ...فراتر شد

نخلها را به گریه وا می داشت ، تاک ها را به خون دل خوردن ...

طعم انگور داشت بارانها  ، رنگ مشرق شبیه ساغر شد

1388/11/10

http://sabzevar-sher.persianblog.ir