شبیه سرخی لاله شبیه سرخی سیبی

چقدر پاک و زلالی چقدر پاک و نجیبی

فرشته ها آدم ها زدند حلقه به دورت

خطاست اینکه بگویم که تو امام غریبی

دلم هوایی صحن و سرای پاک و زلالت

چنان که در دل تنگم نمانده صبر و شکیبی

نشسته زخم بزرگی به شانه های نحیفم

تو آن یگانه دوایی تو آن یگانه طبیبی

کبوترانه به هر سو پریده ام به هوایت

نمانده است در این آسمان فراز و نشیبی

اگرچه آمدنم سخت بود آمدم آقا

دوباره با پُرِ یک سینه ابر و بغض عجیبی

دوباره آمده ام غرق اشتیاق و سرورم

که باز می برم از محضر امام نصیبی