پس از تو سوژه شعرم... پدر! فقط پدراست
و حسرتی که در آن اشک و آه بی اثر است

پدر! صدای تو را هفته هاست نشنیدم
خودت بیا و ببین چشم مادرم به در است

دلم گرفته شبیه کبوتری تنها
که از تمام یتیمان شهر خسته تر است

شدم شبیه اسیری که مرد زندانبان
ز حال و روز بدش سالهاست بی خبر است

حیاط خانه مان بی تو بی صفا شده است
درخت باغچه اش این بهار بی ثمر است

پس از تو شاخه گل یاس رازقی خشکید
در این میان گل شب بو هنوز منتظر است

بدون روی تو عالیجناب! حضرت ماه!
تمام عمر شبم چله چله بی سحر است

تو رفته ای و چنان بی تو غرق بارانیم
که چشم سبز گل سرخ باغ نیز تر است

غمین مباش که من زود زود می آیم
تحمل پسرت بی تو سخت مختصر است

برو ولی کمی آرام تر که من برسم
که پای در گل و خاکم پس از پدر به سراست