مستِ مست

  مست و شیدای تو ام گردیدم از عشق تو مست
  آنقدر  مدحت  نمایم  تا  تو  را  آرم  به  دست

  کیستی  آخر   نهادی  مهر  خود  را   بر  دلم
  مستِ عشق  ناب  تو  هستم  نیم من می پرست

 مستی   من  در   زمان  از  شیره  انگور   نیست
  لیلی  دوران   من   آمد   که   تا  بر  دل   نشست

 وای  گر  بگریزی  وآنگه  دل  فراری  می شود
 عشقِ  شیرین  می شود بر   پایداری   پای  بست

 دل   هوادار   تو  شد این  از  عطای  داور  است
 هرچه در خورجین من باشد همان دانی که  هست

 گر خدا  خواهد  شوم  معروف  با  اشعار خویش
 خوشنوا  با  واژه اش گفته که این دل بر تو بست

محمدحسین محمدی (خوشنوا)