هفتاد و دو سیاوش

بگذشته اند زآتش

آتشکده ست روشن

زان شعله های سرکش

سیاووش و سهراب و اسفندیار

ز نیرنگ وغربت ، چه بی دادرس

پدر؛ تا پسر را نه  کشتن دهی

ز افراسیاب و ؛  زسیمرغ  ؛  ترس

همیشه بخت بد با ماست ، انگار

نباشد سایه ، جز، پندار و آوار

نه راه پیش و نه راه پسی هست

چو رستم در ته چاهیم ، هربار

ازخون ِسیاووشان

روییده سیاووشان

هر گوشه ؛ سیاوشگرد

هر شهر؛ سیا پوشان

از آتش سوگند ؛ گذشته ست ؛ سیاووش

سودابه ی گیتی ؛ نفرفته ست ؛ سیاووش

رویید سیاووشان ؛ آتشکده ، گلشن شد

کیخسرو پدید آمد ؛ مانا که فرشته ست ؛ سیاووش

برجای ِ خون ِ سیاووش ِ گم نشان

روییده بوته ی سبز ِ سیاوشان

تا از نبودِ سیاوش بُوَد نشان

وز بازگشتِ هزاران ؛ سیاوشان

مهدی فرزه ( میم . مژده رسان)

توضیح اینکه "چارانه"  به معنای رباعی ست  و از آنجا که  وزن  رباعی  لا حول ولا قوه الا بالله  و وزن  دوبیتی  مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل می باشد دیدم "چارانه" هایم نه این است و نه آن .

آن ها  را همانند "نا معادله" از سر ناچاری "نا چارانه" نامیدم .