سوتلانا سوسلاوا شاعره روس تبار قرقیزستانی خود را دلباخته اشعار عمر خیام نیشابوری می  داند و بعد از آن که یک ترجمه جدید از  اشعار این شاعر حکیم پرآوازه را انجام داده و در پیشگفتار مفصل و عالمانه مضامین رباعیات خیام را شرح داده است، خود در پیروی از سبک بیان و آراء و اندیشه خیام  یک دفتر رباعیات به زبان روسی تألیف نموده است.

قابل یاداوری است که خانم سوتلانا سوسلاوا در ترجمه های جدید از رباعیات خیام که با کمک دانشمند تاجیک عظیم    امین اف انجام داده، کوشیده است که تصور تا کنون در میان خوانندگان روسی زبان شایع را تکذیب نماید و به ثبوت برساند که حکیم عمر خیام یک شاعر صرفا خمریه پرداز نیست بلکه تا کنون رموز شعر حکیمانه او به درستی شناخته نشده است. در این خصوص در پیشگفتار مفصلی که برای این کتاب ترجمه نگاشته شده سخن می رود.

 در ذیل ترجمه فارسی چند زباعی این شاعر که در پیروی از حکیم عمر خیام به زبان مادری خود (روسی) سروده است برای عزیزان پیشکش می گردد.

گوهرهاي پريشان

 رباعيات

(با الهام از خيام)

بر پلة ساليان بسيار خدا

پاشيده گهرهاي درخشان هدي

آن يك چيند ز گوهر انبار كند

وان لغزد درفتد به زندان فنا



بحريست ز مردمي پر از شادي و درد

امواج به ساحلش بود گرم نبرد

دو قطره در اين بحر: روان من و تو

زين جمله چه سان جدايشان بتوان كرد.



خاكي كه سفینه نشاط و غم ماست

گه بستر شادماني، گه ماتم ماست

گه عشق گهي جنون در آن همدم ماست

آن خانة اجداديي ما، عالم ماست



خيام كه تسليمِ قضا مي فرمود

يعني «تن ما خشت كسان خواهد بود»

روحش به وجود نسل ها گردان است

در جان من آمد، از لبانم بسرود



اين عالم و زخم هاي خون افشانش

صد بار خبر رسيد از پايانش

اين راز ولي خداي مي داند و بس

فردا به چه جلوه اي بود جولانش



چرخيست كه از اذل به دور قمر است

مردم پي ثروت از اجل بي خبر است

وان كس كه به جاودان همي انديشد

در عالم اين بي هنران رهگذر است



تا ثروت هست فقر هم خواهد بود

چون سايه و نور و شب و روز و…لابد

دورنگئ اين جهان نقابيست تمام

در اصل نگر- به عشق و زيبايي خود.



مهميز هوس فكندمان در تك و تاز

مي نشنويم از هزاردستان آواز

در پايي گل افتيم مگر تا بينيم

اين جلوة نوبهار، اين محشر ناز



شايد كه شبيهة خیاليم همه

گر سنگ و ستاره ور سفاليم همه

يا برق و شميميم و شكوفته گل سرخ

روئياي پس از هزار ساليم همه



تنگ است تفكر ار سخن طولانيست

دنياي من و تو پهنة كيهانيست

انديشه چو پر كشد به سوي افلاك

زاد رهش جز دو حرف در انبان نيست



در سايه نشسته آن دو درويش به راز

گويند ز رنج ره و خورشيد و گداز

اسرار الهي مناجات و نياز

درويش سوم منم- درختي به فراز



يزدان بر تو مرا فرستاد بدان

تا خاور و باختر شود يك تن و جان

عشق قانون، قانون عشق است يقين

سرچشمة پاك جمله اديان جهان