مترو نامه !!!

قسمت اول

از خــــواب سپیده دم چو بیدار شدم

مشغول نمــــــــاز و ذکر اذکار شدم

فارغ ز نماز چون شدم ساعت هفت

بر تن کــردم لباس رَزم از پی َرفت

بیرون شــــدم از خانه دوان تا میدان

تا بلکه به تاکــــسی برسم خنده کنان

از هیبتِ ازدحام مردم نا گــــــــــــاه

خُشکم زد و جا زَدَم به یک بار نگاه

ناگاه چنان رُستــَم دَ ســــــتان فوری

جنگـــیدم و بر رَخش نشستم طوری

که ، بر سر آن سه صندلی دعوا شد

دعوا که نگــــــــو، قیامتی بر پا شد

القصــــه به تاخت بُــردِمان تا مترو

بی غصه و غم رساندِمان ، تا مترو

چون مُنهَزِمین دَوان دَوان ، سوی قطار

وز نعمت او نصیبمـــــان بوی قطار

یک بار دگـــــر قطار، از راه رسید

نوری ز امید بر دل خسته دمیــد

طولی نکـــــشید باد امید نشست !!

از خلق بسی پا و سر و دست شکست

مواج ترین موج جهان جـــــــاری شد

گویا که فشارقـــــبر، بازاری شد

بین من و در، هزار تن حـــــایل شد

در صد قدمی ، وقوفمان کـــامل شد

تا بعد...

مصطفی معارف 27/11/90 تهران