به نام خدا

              (در پای تقویم)

            نورزوز روز خلقت انسان است

            روز گشودن در گیهان است

            روز شگفتن گل خورشید است

            ورز تولد مه آبان است

            نوروز روز طنطنه امید

            نوروز روز رویش ایمان است

            نوروز روز و ساعت میثاق است

            یاداور نخستین پیمان است

            نوروز روز شستن لوح دل

            از نقشهای باطل شیطان است

            دانی چرا به سفره نوروزی

            اینه در برابر قرآن است؟

            تا که به روی خویش نظر سازی

            روی تو نیز مصحف یزدان است

            روز فروغ جام جهان بین است

            پیدایی نگین سلیمان است

            شیرازبند معرفت توران

            آینه تمدن ایران است

            نوروز روز بستن ضحاک است

            روز فرار گله دیوان است

            روزی که باد رایحه مینوست

            هر شاخه خشک و تر همه ریحان است

            روزی که با سخن نتوان نازید

            روزی که آب و خاک غزل خوان است

            روزی که برشمردن اورادش

            دلسوزتر ز چامه حسان است

            گر کار بندی این همه تدبیر است

            ور ناز جوی آن همه افسانست

            نوروز روز عدل و سخا و جود

            نوروز همسرشت مسلمان است

            هر چیز که خدا نپسندد نیست

            مجموعه خدای پسندان است

            نوروز رمز دولت سامانیست

            کار جهان از آن چو به سامان است

            روزی که هر کهن بشود تازه

            در باستان طراوت بستان است

            باغ نشاط خرم کشمیر است

            هر جای که شکسته بیابان است...

             بازای ای فرشته فرخ پی

            بازای ای که در قدمت جان است

            بازای که ستاده به صد امید

            در آستانه تو کوهستان است

            مینای صبح و آن شفق رنگین

            در آبگینه لعل بدخشان است

            بازآ به دشتهای هزاران یشت

            از سبزه صد صحیفه و دیوان است

            باز آ و خوش خرام به لالستان

            هر لاله یک پیاله پیمانست

            رنگ دیگر مجوی از این لاله

            یکرنگ چون شهادت نعمان است

            جان جهان به دامن تو بستست

            امروز که جهانت به فرمان است

            میلاد تو ولادت فرهنگ است

            آغاز تو مقدم زروان است

            روز زوال سلطنت ظلمت

            روز جلال آل خراسان است.

           samangerd.persianblog.ir