سالت خوش و خرم بود و زنده چو مــاهی

در سال نـوئــت بــی غم و پاینـــده بمــانی

چون سیب لبت سرخ وسرت سبزچو سبزه

پر ثروت و پر سکه همانطور که خواهی

ای کــاش کــه عـــالم بشــود وفق مـرادت

دیده نشـــود در تنـــــت از درد نشــــانی

تنـــدی نگـــاه تو همان تندی سیــر است

درمان خمـاریّ و مرض در دم و آنـــی!

وامّــا سخنـــانت همگی نغز و چه شیرین

شیرینــــی آن رفت به سنـــجد که تو دانی

عـالـم همــه از هر سخنت گشــته معطـّـر

ای سنبل من ای«که تو شیرین زمانی»*

هف سین به تو هدیه و منم سین سپندت

چونان که تو هم خوبی و هم راحت جانی

*از خواجه حافظ شیراز

پ . ن. : این شعر رو هدیه می کنم به دوستان و اساتید گرامی که نظر ها و انتقاداتشون باعث پیشرفت ، و الطافشون باعث دلگرمی است. مخصوصا استاد معارف و دیگر اساتید بزرگوار سایت...