((آیه ی قرآن من است....))

بارِ غمت بر دلِ من،هجرِ تو در جانِ من است

من تک و تنها نشوم،یادِ تو مهمانِ من است

من به خرابات روم در پِیِ دیدارِ رُخت

آن رخِ مه پاره ی تو، دشمنِ ایمانِ من است

تا به کجا پل زده ای ، با مژه ی شوخ و شَرَت؟؟

آن پلِ پرفتنه و شر، وصله ی مژگانِ من است

واژه ی هر لحظه ی من،غربتِ چشمان تَر است

وسعتِ اشعارِ دلم،صحبتِ جانانِ من است

باده بده تا ز غمت،غصه ی عالم نخورم

ساقیِ من مرهمِ بر، غصه ی دورانِ من است

داد ز بیداد کشم،نامِ تو فریاد کشم

شکوه ی بی حاصلِ من،جمله ی هذیان من است

فتنه ی سربسته که در عالم احساس بپاست

این دلِ من داند و بس، قدرتِ طوفان من است

شب که به معراج رسم،نازلِ وحی است دلم

شعرِپر از غصه ی من،آیه ی قرآنِ من است

21/10/90