حماسه های انقلاب آفرین 

گفتم که بس است ، قلم زدن به شعر و شاعری مـــرا

                                                      سرود ترانه ها زغم بیکسان و خون جگری مرا

سازم تسلی دلی بیچاره به گلگشت سیر و  چــمن

                                                  غم دل و روزگار زدایم به می ، ز ماجرای تو من

بکنج عزلت سر کشم پیمانهء دور ز چشم حریفان

                                                    پیمانه ایکه نشه آرد که ندیده می  پــــــــرستـــــا ن

باینراه و رسم ، ز گل و بلبل و عاشقی کویم سخن

                                                    که عاشقان را از اینراه و رسم پر شکر شود دهن

لیکن بخوی این دلی سودا زده چه کنم دوستا  ن

                                                    مشکل است که نگیرم ز حال ملتی زیز ستم نشان

وضع دشوار و بیسرو سامانی ها را باید  عیا ن

                                                    دردو غم و جور ستیزه جویان را باید بــــاید بیا ن

سخن از گل و بلبل و می و ساقی ، وفا و جفای یار

                                                     نـــــــــزیبد برهروان  حریت که آیند بآن کنــــــــار

سخن باید که طوفانی کند بپا ، بزمین و آسمـــا ن

                                                      بنوا آرد خموشانی که رفته اند بخواب گــــــرا ن

بر خیزند بر بن حماسه های انقلاب آ فریــــــن

                                                      حریت و آزاد ه گی آرند بمردم و برملت فلسطین

آفرینند شیرانی مدافع ، باین مرز قهرمــــا ن

                                                       این دین است بقلم کشان آزاده ای مردم مسلما ن

مُلک چو اباد شد و سرود آزاده گی گشت برنوا

                                                        آنگاه مستی زیبد و هم عاشقی به پیر و برنــــــــا

اینحرف و سخن هایم باهل خرد آرد جوش ومستی

                                                       آنهاییکه تن نداده ، جر بآزاده گی نه  پستـــــــــــی

فرض است بملت فلسطین و آزاده ای هر دیـــار

                                                        تا نگردند بمراد ، نیایند با دشمنان کنــــــــــــــا ر

نعره های  داد، خوشنوا بود که طوفانی کند بپای

                                                         لرزه بدشمن آورند ، قلع و قمع کنند دست و پای

که نباشیم ، این سخنهای شیرین ، فسانه شود بدهر

                                                         دوستان و دشمنان  یا د کنند زما ، شام و سحــــر

مفکر راه حق گریدن و رفتن تا آخرین نفـــــــــس

                                                          که مرغ آزاده را نزیبد خوش خفتن بکنج قفــــس