سلام ؛ 

مدّتی هست، سرم نیست به بالین، شب­ها

بس­که غمگینم و غمگینم و غمگین، شب­ها

مدّتی هست کسی خوابِ مرا می­دزدد؛

سایه­ای مبهم و وهم­آور و سنگین، شب­ها

می­دوم هر طرف امّا... همه جا تاریک است

ماهم افتاده از افلاک به پایین، شب­ها

من، از این سایه، از این همهمه­ها می­ترسم

یک نفر نیست به دادم برسد این شب­ها؟!

ای خدا! گاه­گُداری نفَسی، آغوشی...

پیشِ این در به درِ شب­زده بنشین شب­ها... 

ممنونم