زدرد هجر تو چشمان من تر

چه می خواهی از این جان و از این سر

سر و جانم فدای خاک پایت

که هرجا پا نهی گردد معطر

لب وچشم و دهان و خال و ابرو

حدیث عابد وزاهد به منبر

بنازم گفته ی ساقی که می گفت

نباشد از می ومیخانه برتر

کنشت وکعبه وبتخانه ودیر

بود آغشته با باده سراسر

مرا جامی بده تا غم زدایم

ز آب چشمه ی نوشین کوثر

نشستم درکنار شبنم گل

که جانم گشته از ماتم مکدر

خدایا تاب مستوری ندارم

زعشقش گشته ام هم کور وهم کر

چه می گویم که نامردان حسودند

نهادم راز خود در پیش داور

گناه ما چه کم باشد چه افزون

خدا بخشد گناهان روز محشر

سوار موج صهبا شو برادر

مکن اندیشه در دیوان و دفتر

   سعیدزاده بیدگلی(صهبا)