برو بگور کن خود! دشمن مردم و میهن شیرینم

                                                    که آراسته ای به صد رنگ و کیش و مذهب و دینم

به پاکستان بستگی داری و طالب است رهنمایت

                                                     بخون کردی مردم ومیهن به پیوند آی اس آیـــــــــت

دیگر مردم نخورد فریب دام و تزویر و سخن هایت

                                                      بوحدت بگور می سپارند ترا و خفه میدارند صدایت

به بادارانت چنان دهند درس عبرت ز مزدانگـــــی

                                                       کز خجالت گم کنی خود و ره خود ز دستپا چگــــــی

نشان دشمنی ها بر چیده گردد زین میهن مــرد خیر

                                                        نه امریکا ماند ، نه انگلیس و نه پاکستان فتنه انگیر

که نتوان زد فتنه بر وحدت این ملک یکپــــارچــــه

                                                     گلیمت جمع بینی و چون دیوانه ها زیک کوچه بکوچه

دیگر طالب را ره نیست نه رهزن دین را به چتر دین

                                                    این وطن جای فرزندان صدیق است و مبارزین راستین

راهییان حق بگور میسپارند شما و داستا ن شمــــــــا

                                                     دشمنان میهن هم آفرین گویند و گردند بیــــزار شمـــــا

جنایات شما ز ارقام یک و دو سه بیشمار اســـــــــت

                                                      داوری کند مردم و هم حسابش با خداوند قهار اســـت

مفکر نهراسد که حق بیناست و خدا پشت و پناهست

                                                       آنرا که مردم آغوش گیرد ، دست دشمن کوتاهســـت