درست مثل همیشه، اوایـــل خـــرداد

دوباره درد غریبی به جان من افتاد !

غروب دهکده و عطر خاک و گندمزار

برای از تو سرودن، بهانه دستم داد

اگرچه عشق تو هرگز به داد من نرسید

دوباره از تو سرودم که هرچه بادا باد

به شوق عشق تو می آیم و یقین دارم

که باز می کشی ام سمت ناکجا آباد

#

مگر دل ای دل خسته، چه دیده ای جز زخم

که یاد می کنی اش باز، خانه ات آباد ؟!

#

کنار عکس قشنگ تو مرد، باور کن

کسی که آخر شعرش، شکسته جان می داد !

خرداد 83 - تهران