بسم الله...

دوست دارم غزلی تازه بگویم که از آن نور بریزد

الغرض مثل شما باشد و از جان و تنش شور بریزد

زیر لنگی به خودم می زنم! از قصد می افتم به زمین تا

ز لبانت "پسرم! آخ! بلادور... بلادور..." بریزد

قصد کردم که در این بیت چنان می بخورم پای بکوبم

در و دیوار بلرزد همه جا خوشه ی انگور بریزد

هی در آن می بخورم، می بدهم، می بزنم؛ البته اصلاً-

نیست ترسم که اگر از همه سو گزمه و مأمور بریزد

ما کجا و تو کجا ماه!؟ولی بس که قشنگی و چنانی

دل این برکه ی دلداده ات از فاصله ی دور بریزد...