چو گذشتی از  دیارم سفری به کوی  ما کن

نگهی به دست فروش دوره گرد ِ زیر پا کن  

که ازاین ظاهر زشتم بنگر به وضع و  حالم

توبخوان مرا بسویت فرجی به شام  ما  کن

به خدا قسم نبودم سر و دست و پا شکسته

شب فقر بلاکشم  کرد  و، تنم  ز بند وا  کن

همه جای این دیارم همچو من هزار باشد

ز خرابه ها ندانی و نظر به کومه ها  کن

چه کسی  روا  بداند  که  توان  ما نداند

شب تار ما  نبیند ، لب ِ موعظه رها  کن

اگر عا جز و اسیرم غم  فقر  کرده  پیرم

سر شادمانیم مرد، کم ، نمک به زخم ما  کن

بی گمان  ثواب دنیا  به  شفای  دردمند است

به  نشان  آدمیت  خدمت ِ  خلق  خدا   کن

 تو توانا و سلامت نه غمی نه  شام  تاری

غم و رنج ما غریبان به حضانتی  دوا کن

 ز  کرم  خدای  عالم   بدهد  هزار  نعمت

 یک ، از آن ، خان کرم را سوی دست بینوا کن

کیست  محتاج  نباشد  به   برادری و  یاری

در ِ احسان و کرم را ، یارب به  ما عطا  کن 

22/2/91