غزلی بخوان غزلی بخوان ،به زحل رسیده خروش من

که تلنگری بزنی مگر،به دریچه های خموش من!

چه شراب بود که بی خودم،به شکوفه زار الست برد

وگشوده شدبه تبسمی .لب پیر آینه پوش من

چه تبسمی چه تبسمی،به پیاله اش خط گندمی

پس از آن از آینه بال زد ،به کدام سمت سروش من؟!

قفسی است روح تو را زمین ، همه پشت میله ی آتشین

تو چه شاعری به خدا ببین،و صدای اوست به گوش من 

دهنم غزل سخنم غزل ،بنویس بر کفنم غزل

تب و تاب  سوختنم غزل،تو بهار جلوه فروش من!