امواج طوفانی

                                     من ز آتشی عشقم چون مشعل   روشان

                                                  نازم ایــــــــن آتش که سوزم سرا پاجان

                                     این سوزش شراریست که ندارد خموش

                                                 هرچه آبش کنی، گردد پرجوش وخروش

                                       نباشد خموشی باین اموا ج طوفا نـــــی

                                                چو افتی بموجش سر بکف باید بهر قربانی

                                       که گر افتیهمان بهتر ز جانش گذشتن

                                                   بلوح عشق باید جانفشانی ها نــــــو شتــــن

                                       مفکر جانباختن رسم عاشقان و است وبس

                                                     این شیوه نیست  در توان هر خارو خس