صدای ضربان قلبم را می شنوی؟ از این همه دور؟ در این زمهریر تنهایی؟ در این آبان سرد و غم بار؟

پرستوی مهاجری که از بام تو رد شده بود، نوید آمدنت را همراه با برگ سبزی به من هدیه داد. اما .....

.... تو تنهایی در آن غربت سرا و من تنهایم در این شهر غریب. عجب حکایتی ست این دوری و دلتنگی، این هجر و فراق. این عدم حضور.

عاشقتر از همیشه، کاج تنهایی ام را ، محفوظ از کلاغان یاس و نا امیدی همراه با مردمک های تنگ و خسته، به شوق دیدار تو زنده  نگه داشته ام. در بهاران.

راستی، سلام !