شعری از مرحوم مهدی آذر یزدی داستان نویس بزرگ کودکان (استاد خوش عمل فرمودند خوب بود نمونه ای از شعر آذر هم می آوردی ومن اطاعت کردم )

***

اینک این شعر من و گفتار من *   یک نمونه از کم و بسیار من

 آب آن بسیار و قدری خوشمزه  *   نه عسل نه قند ،عین خربزه

 گر کسی گوید عیار آن کم است  *  باشد اما اعتبارش محکم است

 من جناب مستطایی نیستم    *     شاعر لفت و لعابی نیستم

 شعر من شعر زبان مردم است  * شعر قلب و شعر جان مردم است

 ای برادر ما همه از مردمیم   *   بی جهت در خودپسندیها گمیم

 لفظ زیبا چیست یا قول فصیح *   آنچه منظور تو را گوید صحیح

 اینکه می گیرد تورا ،زیبایی است *  این که می فهماند این شیوایی است

 هر چه معنی می دهد وقت سخن  *   جایز است آوردنش در شعر من

 گفتم این را با زبان عصر خویش *   نه زبان قرن بعد و قرن پیش

 گر ترا گفت آنکه دارد حسن ظن * آذر یزدی است استاد سخن

 شعر او شعر تر جان پرور است  * گر بسنجی از همه عالم سر است

 نقد رایج سکه بی غل و غش  * با زبان یزدی او (جون و خش)

 مرگ من این حرفها باور مکن * مخلصت را از خودت دلخور مکن

 گر چه باشد در وجود هر کسی * خودپسندی های گوناگون بسی

 من ولی مرد تکلف نیستم *هیچ هیچ اهل تعارف نیستم

 گر چه خود از به به خود دلخوشم * تو نگو به به خجالت می کشم

مرحوم آذر یزدی این شعر خود را اینگونه به پایان می رساند

باری از دست غم بی داوری  *  یک شب افتادم به فکر شاعری

 تا سه روز این مثنوی را ساختم * تا سه روز آن را زنو پرداختم

 هفته ای سرگرم بودم مفت من  *  دیگران گفتند اینهم گفت من

 یا بسوزان خاک آن در باد کن  *  یا بخوان گاهی مرا هم یاد کن